Het begin van deze film ziet er slecht uit voor Buzz Lightyear. Gelukkig blijkt al snel dat het slechts een videospel is van deze ruimte-actiepop. Bij het zien van de Super Nintendo controller komen er nostalgische gevoelens naar boven. Maar laten we eerlijk zijn: deze hele film is heerlijk pure nostalgie.
Dit jaar gaat Andy op cowboykamp. Vijf minuten voor vertrek besluit hij om nog even te spelen met zijn favoriete speelgoed. Maar dan gaat Woody’s arm kapot en wil Andy hem niet meer meenemen naar het kamp. Andy komt terug om Woody alsnog te halen, maar als hij weer herinnerd wordt aan de kapotte arm van zijn favoriete speelgoedpop, gooit hij Woody toch weer op de grond.
Gelukkig blijkt dit laatste maar een nachtmerrie. Woody is met zijn kapotte arm bovenop de kast gezet en komt hier Weezy tegen, de pinguin die ooit piepte. Hij is nu echter kapot en staat er eenzaam en verlaten bij op de kast. Andy’s moeder besluit om oude spullen te verkopen en neemt Weezy hiervoor mee.
Woody zou Woody niet zijn als hij niet achter Weezy aan zou gaan. Hier gaat het echter verschrikkelijk mis. De stoere cowboypop weet Weezy te redden, maar komt zelf in de handen van een liefhebber terecht. Gelukkig weet Andy’s moeder daar een stokje voor te steken.
De zogenaamde liefhebber laat het er echter niet bij zitten en steelt Woody alsnog. Hij komt bij de meest gevreesde plaats ooit terecht: Al’s Toy Barn. Daar komt hij tot de ontdekking dat hij een fenomeen is en er een grote speelgoedlijn vol Woody-producten gemaakt is. Woody wil ontsnappen en terug naar Andy.
Jessie en Prospector Stinky Pete steken hier echter een stokje voor. Zij weten dat de hele cowboycollectie naar een museum in Japan gaat nu Woody er is. Zonder Woody verdwijnen zij weer in de opslag.
Uiteindelijk weet Jessie Woody om te praten door haar verhaal te vertellen. Als Woody’s vrienden hem komen redden, wil hij hier in eerste instantie niets van weten. Niet veel later zien we al dit avontuurlijke speelgoed op het vliegveld, midden in het bagage systeem. Als dat maar goed gaat…
Ik heb ontzettend genoten van deze film. Het viel me nu pas op dat er ontzettend veel leuke grapjes in zitten. Zo gedraagt het speelgoed zich heel erg menselijk, terwijl dat in werkelijkheid natuurlijk helemaal niet het geval is. Het is wel hoe wij als kind zijnde het speelgoed zagen en stiekem doet mij dat verlangen naar mijn eigen speelgoed.
In deze film is vriendschap wederom het belangrijkste thema. De vriendschap jegens Andy lijkt minder centraal te staan, maar uiteindelijk is deze leidend voor het verhaal. Ook de vriendschap die ontstaat tussen Jessie en Woody speelt een grote rol. Een betere theme song dan ‘You’ve got a friend in me’ van Lyle Lovett & Randy Newman hadden ze dan ook niet kunnen kiezen voor deze films.
Na deel 1 en 2 ben ik razend nieuwsgierig naar deel 3. Zal Andy groot zijn en zijn speelgoed in de steek laten, zoals bij Jessie gebeurd is? Niet verklappen, ik wil het zelf zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten