Ieder mens heeft een andere perceptie van het leven. Of beter gezegd, een ander interpretatie van wat ze waarnemen. Toch komen een hoop van deze percepties en interpretaties uiteindelijk op een bepaald moment overeen. Er zijn echter mensen die soms op een héél andere manier interpreteren, denken en redeneren.
Eén van die mensen is de hoofdpersoon van dit verhaal. Odell Deefus. Aan het begin van het boek stelt hij zichzelf voor en algauw begint hij te vertellen. We rollen van de ene in de andere belevenis. Van een moord met opzet tot een moord die per ongeluk ‘gebeurd’ is. Terrorist hier, drugshandelaar daar. En dat allemaal alleen maar omdat Odell zich aan wil melden bij het leger. Zijn auto gaat onderweg echter kapot en hij klopt aan bij Dean Lowry. Dat zijn leven daardoor compleet door de war gegooid zou worden, had hij echter nooit kunnen voorzien.
Als ik de achterflap lees, voel ik mij niet direct aangetrokken tot dit boek. Het is dan ook puur toeval dat ik erin begonnen ben. Tot mijn grote verrassing echter werd ik direct gegrepen. Odell wordt hier geweldig neergezet en doet mij in eerste instantie aan Forrest Gump herinneren. Zijn redenaties zijn bijzonder en een tikkeltje ongewoon.
Dit boek zit naar mijn mening vol humor en spanning. Daarnaast werd ik continue op het verkeerde been gezet en daardoor bleef ik nieuwsgierig. Soms werden Odell’s redenaties (die regelmatig terugkeren) een beetje langdradig, maar dit was geen heel storende factor. De schrijfstijl die gehanteerd werd was vlot en las gemakkelijk. Wat ik echter opvallend en een tikkeltje vervelend vond, was het feit dat er alternerend gebruik werd gemaakt van de tegenwoordige en verleden tijd. Toch is dit erg karakteristiek voor dit boek: Het is immers geschreven door ‘Odell’, die niet de ‘aller-slimste’ is.
De laatste paar hoofdstukken vond ik echter behoorlijk walgelijk. Ik heb er geen moment over gedacht om het boek neer te leggen, maar een pretje was het niet. Mensen met een zwakke maag zouden deze zeker over moeten slaan. Wel getuigt het des te meer van de kracht die Odell in zich heeft. Bovendien kon ik niets anders doen dan medelijden hebben. Het einde van dit boek is wederom verrassend en een mooie afsluiter.
Wil je eens totaal wat anders lezen? Dan is ‘De weg naar Callisto’ wat mij betreft zeker een aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten