dinsdag 20 juli 2010

Scheurmonster

De wind raast langs je hele lichaam. Toch voel je hem niet in je gezicht. Het geluid is immens, alsof je het heel hard hoort stormen. Dat fluitende geluid van de wind.

De krachten zijn vreemd, bizar. De wind, zwaartekracht, wrijving. Het menselijk lichaam is prima in staat om dat allemaal tegen te gaan. Te weerstaan. Je hoofd lijkt soms wat uit balans te gaan en moet even herstellen. Reflexen doen hun werk.

Het landschap zoeft voorbij. Bij iedere versnelling giert de adrenaline door je lijf. Dat je door de ongewone houding waarin je zit last krijgt van gewrichten en spieren, merk je pas bij het afstappen. Bovendien, dat kan je helemaal niets schelen. Want wat was het fijn. Wat was het genieten. Ik wil nog een keer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten