Heupen en Latijns temperament

Eerlijk gezegd blijf ik mijzelf regelmatig verbazen. Afgelopen zaterdagavond bijvoorbeeld. Net als op maandag, had ik een relaxmomentje ingepland voor mijzelf. Maar bij het horen van de muziek in de stad, gaf ik weer toe aan mijn impulsiviteit.

Eerst heb ik nog geprobeerd om iemand mee te krijgen - ik vind mijzelf niet zo gezellig namelijk. Maar aangezien niemand tijd/zin/fut/noem-maar-op bleek te hebben, nam ik toch maar mezelf op sleeptouw. Zo kwam het dat ik om 20.30 uur tussen een gigantische mensenmassa op de Hof stond. Er klonk exotische muziek en heupen bewogen ritmisch mee. Ja, tot mijn grote verbazing werd er op dit festival gewoon gedanst.

We hebben het hier over Dias Latinos, een festival in Amersfoort met voornamelijk Latijns-Amerikaanse muziek en dans. Er waren acht verschillende podia met zo'n zestig verschillende artiesten. Ik had het echter zo naar m'n zin op de Hof, dat ik de rest  van de tijd bij dit podium ben blijven hangen. En waarom? Nou, hierom:

Ik ben gek op live muziek en dans. Hier had ik allebei: Orquesta Ceiba, speciaal vanuit Frankrijk voor het eerst live in Nederland in combinatie met de mensen die voor het podium allerlei soorten salsa en Caribische dans beoefenden. Ik heb mijn ogen uitgekeken en ik voelde de kriebels, de danskriebels. Na ruim een jaar geen jazz-ballet meer gedaan te hebben en voor het laatst mijn stijldansschoenen in maart 2009 te hebben gedragen, is het moeilijk om stil te blijven staan. Dat wierp onbewuste vruchten af.

Voor ik het werkelijk door had, stond ik mijn eerste salsa-passen te dansen. Dat terwijl ik nog nooit eerder salsa heb gedaan. Na danspartner één, kwam er nog eentje op me af en daarna sloeg een salsa-leraar me aan de haak en leerde me nog wat passen bij. Uiteindelijk kwam danspartner nummer vier op me af en heeft me nog wat meer bijgebracht. Wat een ervaring. Wat een verschil.

Na jaren jazz-ballet en stijldansen is het heel bizar om salsa te doen. Bij salsa draait het er niet om wie het 't best kan, de techniek het best beheerst en het meest geperfectioneerd heeft. Bij salsa staat genieten en echt dansen op de eerste plaats. En eigenlijk ook op de enige, want dat is waar salsa om draait. Er is weinig competitie en als iemand anders beter is dan jij, so be it. Je moet loslaten en gewoon ervaren, iets wat voor mij, controlefreak en perfectionist, één van de moeilijkste dingen ter wereld is.

Na drieënhalf uur te hebben gedanst en genoten van de muziek, ben ik toch maar terug gekeerd naar huis. Pyjama aan en nog wat tv kijken tot Ruben thuiskomt, die mij uiteindelijk drie uur later slapend op de bank aantrof. Moe en met een uiterst pijnlijke schouder kijk ik terug op een geslaagde avond, ondanks het feit dat ik helemaal alleen was.