zondag 20 juni 2010

Muse schittert in het Goffertpark

Ken je dat gevoel? Dat verheugde gevoel? Heel erg lang ergens naar uit kijken? En dan, als het eindelijk zo ver is, is het zo weer voorbij. Maar o, wat hebben we wéér genoten.

Dat gevoel had ik gisteravond. Opgewekt kwamen we aan en na een korte wandeling kwam ik voor het eerst van mijn leven in het Goffertpark te Nijmegen. Het was groot, hoewel ik mij van te voren niet echt een voorstelling kon maken van waar ik terecht zou komen. Aan de zijkanten, rondom het gehele park, stonden eetkraampjes. Nog net geen luxe restaurants, maar er is keuze genoeg! Van friet, snacks, hamburgers en pizza tot vietnamees, chinees en Surinaams. Zelfs voor de gezonde eter was er een fruitkraam. Niet te vergeten de falafal en pannenkoekenkraam. Wil je frisdrank, water, bier of koffie? Geen probleem, ze hebben het er allemaal. Een lekkere cocktail? Ook dat is er te krijgen. Natuurlijk zijn ook de welbekende kraampjes met t-shirts en andere mooie hebbedingetjes er te vinden.

Na wat rustig rondlopen, begon de eerste band, genaamd Ghinzu. De naam riep meer vraagtekens dan verwachting op bij mij en het was een totale verrassing toen ze begonnen te spelen. Mijn gok naar hun afkomst was Duits, die van een ander Brits, maar uiteindelijk bleken onze Ghinzu-vrienden gewoon uit België te komen (‘’We came all the way from Belgium!’’). Geen slechte band, maar ook niet uitzonderlijk. Bovendien deden ze een beetje af met de hoofdact in het vooruitzicht.

The Editors waren al een hele verademing. Lekkere muziek om goed in de stemming te komen. Maar toch niet afdoende. De honger naar de hoofdact bleef, en die naar wat voedsel ook. Dus hup, snel proberen om veilig en wel naar het toilet te gaan en een hapje te eten. Vlug het voedsel naar binnen werkend begon het spektakel dan eindelijk.

De opkomst was bijzonder. Hoe kun je zoiets beschrijven en tegelijkertijd de verbeelding aanspreken? Een stel mensen met Hollandse vlaggen en borden met zinnen uit de songtekst erop kwam het podium oplopen, met natuurlijk al wat muziek op de achtergrond. Niet alleen Hollandse vlaggen, maar ook vlaggen met het logo van hun album werden zichtbaar. Het publiek klapt, schreeuwt en smeekt praktisch om de hoofdact.

Niet veel later zijn ze daar: Matthew Bellamy, Christopher Wolstenholme en Dominic Howard. Ze knallen met ‘’Uprising’’ en worden direct al bijgestaan door het publiek. Het is onmogelijk om te vertellen hoe de rest van de show verloopt. Het is één groot feest van indrukken en impressies. Een gigantisch podium, met panelen waarop beelden geprojecteerd worden. Grote zuilen waaruit mega-confettislierten ontspringen tijdens ''Guiding Light''. Door de wind, richting het podium, bleven de slierten aan de zuilen hangen, wat een bijzonder effect gaf. Vooral toen de avond begon te vallen en het licht er soms op scheen. Alsof er magnetische velden waarneembaar waren.

Niet te vergeten was er een podium wat omhoog ging. Dominic, zittend achter verlicht drumstel. Matthew en Christopher, die er nog altijd een echte show van maakten. De pianostukken, gespeeld door Matthew op een prachtige vleugel. Wederom de megafoon tijdens ‘’Feeling Good’’. Een excentriek maar passend pak met verlichting voor Matthew.

De nummers gaan maar door en door, we zingen, dansen en springen, krijgen er geen genoeg van. Na achttien nummers lijkt het einde in zicht te komen. Toch nog een korte encore met als laatste nummer ‘’Stockholme Syndrome’’. Terwijl de geweldige drums nog nagalmen, joelt het publiek, inclusief ikzelf, nog even door. En ja hoor, daar zijn ze dan, de laatste nummers: ‘’Take A Bow’’ en ‘’Plug In Baby’’. Na ‘’Knights Of Cydonia’’, wat verrassend genoeg begon met een intro op een mondharmonica, is het dan echt afgelopen.

Wat hebben we weer genoten. Het totaal plaatje is prachtig. De muziek is fantastisch, het optreden magnifiek, het decor en de belichting zijn de kers op de taart. Het is af, een totale show die je niet zomaar zal vergeten. Nog vol van de adrenaline vervolgen we onze weg terug naar de auto. Pas daar merk ik hoe uitgeput ik ben van het springen en met volle teugen opgaan in de muziek. Muse is een topband, waar je niet omheen kunt. Ik in ieder geval niet.

Voor de liefhebbers is hier de setlist:

  1. Uprising
  2. Supermassive Black Hole
  3. New Born
  4. Map of the Problematique
  5. MK Ultra
  6. Bliss
  7. Guiding Light
  8. Interlude
  9. Hysteria
  10. Nishe
  11. United States Of Eurasia
  12. Feeling Good
  13. MK Jam
  14. Undisclosed Desires
  15. Resistance
  16. Starlight
  17. Time Is Running Out
  18. Unnatural Selection
Encore:
  1. Citizen Erased
  2. Stockholm Syndrome
Encore II:
  1. Take A Bow
  2. Plug In Baby
  3. Knights of Cydonia

Geen opmerkingen:

Een reactie posten